Home » Wim Hof Method Workshop: Oersaai en toch fascinerend! (fotoverslag + recensie)

Wim Hof Method Workshop: Oersaai en toch fascinerend! (fotoverslag + recensie)

door de Redactie van MNLK

Hoe kan iets zo ongelooflijk saai en tegelijkertijd fascinerend zijn? Het klinkt als een paradox, maar de Wim Hof Method Workshop in Amsterdam van 16 februari kreeg het voor elkaar. Lees graag onze goudeerlijke recensie van deze bijzondere workshop!

Nog niet bekend  met Wim Hof en zijn bevindingen? Lees dan graag onze eerdere artikelen;
> > Fascinerend en effectief; de ademhalingstechniek van Wim ‘The Iceman’ Hof
> > Wim Hof onthult het geheim om nooit meer ziek te worden!

Oersaaie workshop

We beginnen eerst met een flinke lading kritiek. Een goudeerlijke lading kritiek ten behoeve van de kwaliteit van de volgende workshops. Het was namelijk nogal matig voor het immense bedrag dat de bezoekers moesten betalen…

Eerst even een situatieschets; de workshop van 16 februari begon om 12.00 en duurde tot 18.00. Er waren in totaal zo’n 300 mensen aanwezig, die allen in een nogal armzalige jaren 90-zaalvoetbal-hal werden gevraagd om meerdere uren op een yogamatje plaats te nemen. De entreeprijs was 179 euro. De earlybirds kregen de ticket voor 149 euro. Ruwweg komt dat neer op een keurige omzet van 50.000 euro. Dat is nog eens een businessmodel Wim, color me impressed!

De dag bestond uit een viertal presentaties, de ademhalingsoefening, een lunch, het ijsbad en een Q&A als afsluiter.

Onsamenhangend en boos

De dag begon met de grote guru uit Limburg, Wim Hof (59). Een daverend applaus voor de held waar we allemaal voor zijn gekomen, de man die maar liefst 26 records op naam heeft staan en de levens van duizenden voorgoed ten positieve heeft veranderd, waarvoor hulde. In zijn korte broek en kleurrijke t-shirt begon hij af te steken met een betoog waar we nu nog steeds van duizelen. Wim begon namelijk met een nogal boze toon te klagen over de wereld, hoe wij mensen de weg kwijt zijn, hoe verrot de politiek is, de tragische omgang met dieren, dat de farmaceutische industrie de wereld ziek maakt, dat Trump een asshole is en dat hij baalt dat zijn methodieken nog niet wereldwijd opgepikt zijn, ondanks alle indrukwekkende wetenschappelijke resultaten en fascinerende records die hij gezet heeft.

Na een uur van foute grappen, vaag retoriek en verder onsamenhangend gezwets, waren we even beduusd van wat we allemaal gehoord hadden. “We gingen toch aan de slag met zijn ademhalingstechnieken en bevindingen in de kou?”. Nou, eerst was het dus de bedoeling dat Wim even zijn hart kon luchten, want vlak daarna kregen we van andere instructeurs de presentaties te horen over de ademhalingstechnieken, hoe je jezelf warm kunt houden, hoe jij je mindset kunt trainen en wat de wetenschappelijke conclusies zijn geweest van de Wim Hof Method.

“Gelukkig hadden we de ademhalingsoefeningen en het ijsbad om ons wakker te houden!”

Van de 6 uur durende workshop, moesten we zo’n 4 uur lang luisteren naar presentaties. Suffe presentaties. Oersaaie presentaties. Om het een samen te vatten; het was tergend, monotoon en energieloos. Ik heb drie mensen horen snurken in de zaal!

De meeste bezoekers, als het goed is, wisten veel van deze informatie van tevoren al. Het was dus vooral herhaling op herhaling. Gelukkig hadden we de ademhalingsoefeningen en het ijsbad om ons wakker te houden!

De WHM-ademhalingsoefening in de praktijk

Het was eindelijk tijd voor de befaamde Wim Hof Method-ademhalingsoefeningen. We waren erg benieuwd wat het met ons zou doen en hoe we het kunnen toepassen in ons leven. Hoe het exact werkt en wat de voordelen zijn, lees je in dit eerdere MNLK-artikel. Na driemaal de cyclus te hebben voltooid (30x diep inademen en kort uit, niet ademen voor 1 tot 3 minuten, dan nog één diepe teug en vasthouden voor 10 seconden = 1 cyclus), waren we helemaal buzzing. Je zou het kunnen omschrijven als zéér alert, high, ready to go, totaal in het nu en supercharged. Je hebt acuut zin om een berg te beklimmen. Dit werkt!

Voordat je dus extreme beproevingen gaat uitvoeren, zoals in je korte broek en blote bast een besneeuwde berg beklimmen (wat Wim dus nagenoeg wekelijks met al zijn trouwe volgers doet), voer je deze cyclussen uit. Tijdens de beproeving moet je ook je ademhaling optimaal beheren zodat je nooit en te nimmer last hebt van de kou. Je kunt namelijk met Wim’s technieken je adrenaline, je immuunsysteem en je mindset beheersen, zodat je in staat bent om je grenzen te verleggen. Dit klinkt geweldig en het is ook echt geweldig!

“Je zou het kunnen omschrijven als zéér alert, high, ready to go, totaal in het nu en supercharged. Je hebt acuut zin om een berg te beklimmen.”

Hier willen we graag meer van weten, maar de workshop gaat liever in op de theorie dan op de praktische toepassingen. Er werd helaas weinig link gelegd met waar en wanneer je wat moet doen. Ik vroeg zelfs drie medewerkers van de organisatie of ze mij dit konden vertellen, maar ze gaven nogal vage antwoorden. Volgens mij moest ik mezelf maar gewoon inschrijven bij zo’n grotere workshop waarmee je met Wim en co mee naar het buitenland de bergen ingaat.

The Food Line

In de pauze mochten we achter de coulissen in de (massale 300 man tellende) rij staan voor een tafeltje vol met fruit, een mueslireep, een linzensoep, een flesje water en een (verdomd lekker) broodje. Je waande je zowaar met je foodstamps in die jaren 90-hal in een daklozen-opvang. Er was vervolgens nergens plek om even te zitten of te staan. Geen statafels of iets waar je even met fatsoen je lunch kan nuttigen. Mensen zaten dus maar gewoon op de grond te eten.

Het broodje brie en de soep waren lekker, maar voor 179 euro zou ik me mooi berooid voelen…

Second Coming of Jesus

Wim werd door de helft van de zaal als een soort second coming of Jesus aanschouwd. Hij is ook absoluut een held voor wat hij heeft betekent, maar hoe dit eruit zag was nogal cringy. Een buitenstaander die niet bekend met hem zou zijn en zijn bevindingen, zou denken dat dit een soort hippie-cult is. Er liepen dan ook genoeg zweverige eco-dudes en geitenwollensokken-typetjes rond om ergens in een verafgelegen bos een nieuwe gemeenschap te beginnen.

Ik vraag me af of dit verstandig is om jezelf weg te zetten als een soort messias met zijn groene volgers. Het was namelijk duidelijk in het betoog dat Wim boos was omdat hij niet serieus genoeg genomen wordt door de buitenwereld (politiek/medische wereld/criticasters). Dit imago zorgt er namelijk voor dat je in de sector ‘gekke hippie shit’ komt. En dat terwijl Wim’s bevindingen de complete medische wereld op zijn kop kan zetten. Zonde, als je begrijpt wat ik bedoel.

“Er liepen dan ook genoeg zweverige eco-dudes en geitenwollensokken-typetjes rond om ergens in een verafgelegen bos een nieuwe gemeenschap te beginnen.”

Voorbeeld; Wim ging in de pauze op zijn roze gitaar jengelen, semi-vals-zingend als een schorre oude hippie met wat vage koembaja-boodschappen. Hij werd vervolgens omringd door een stel hippies die met dromerige ogen hem aan zaten te staren. De smartphones gingen massaal de lucht in om deze messias op de foto te zetten. Het geheel zag er nogal vreemd uit…

Het ijsbad (op de parkeerplaats)

Na weer een donders saaie presentatie, was het eindelijk tijd voor het langverwachte ijsbad. De spanning in de zaal was om te snijden. We deden enkele yoga-oefeningen en vervolgens de ‘Whoe-Whaa‘-stoot-oefeningen om ons op te warmen. Een zaal vol oergeluiden, het klonk zowel stoer als komisch tegelijk. Het ligt er maar net aan wie je het zag doen.

Eenmaal opgewarmd was het tijd voor het ijsbad. In de zwembroek werden we geïnstrueerd om naar de ijsbaden te lopen. Wat bleek nou; het zijn simpele blauwe plastic baden waar ijsklontjes in gedumpt worden. 300 man neemt plaats in deze vier baden voor 2 minuten per keer, lekker fris *ahum*. Het waren helaas geen mooie vormgegeven ijsbaden of een meer waar we allen in zouden duiken. We stonden naast de parkeerplaats van de zaalvoetbalhal te puffen, terwijl omstanders die hier geen weet van hebben ons aan zaten te staren what the f**k we aan het doen waren.

The Inner Bitch

Tijdens de presentaties zei één van de instructeurs; bedenk goed je intentie waarom je in dit bad stapt. Mijn intentie was; “Sterker worden, zowel mentaal als fysiek. Oprekken wat ik denk dat ik kan hebben. Conquer the inner bitch and man the f**k up!”. Dit uiteraard ten behoeven van toekomstige uitdagingen, stressvolle situaties en extreme beproevingen.

“Het is maar koud water vriend, probeerde ik hem te seinen met mijn pretoogjes.”

We staan met een hele ploeg vol krijgers om het ijsbad, de een nog meer gespannen dan de ander. Wim telde af en voordat we het wisten stonden we tot de nek diep in het ijskoude bad. Het was echt ongeloooooooflijk koud. Echt absurd hoe koud koud kan zijn. Zoiets had ik nog nooit gevoeld. Dit was wel even wat anders dan een koude douche. Gelukkig moest ik eigenlijk direct glimlachen van oor tot oor, want de mannen tegenover mij keken zo ontzettend angstig, dat ik niet anders kon dan lachen. Het is maar koud water vriend, probeerde ik hem te seinen met mijn pretoogjes.

Na een twintigtal seconden begon ik echter ook te voelen wat extreme kou met je lijf doet. Al het bloed vertrekt uit je ledematen naar je vitale organen, en dat voel je! Je ademhaling wil op hol slaan, maar door compleet rustig te blijven, kun je geheel kalmeren en de stress aan. Het is aan jou om hier te kiezen. Het fight-or-flight wordt hier namelijk bepaald; gaat jou inner bitch opstaan of ga je jouw oerman oproepen om deze beproeving te doorstaan? Ik koos voor het laatste en dat was oprecht een fantastisch moment.

Je leert jezelf goed kennen in extreme omstandigheden. Een ijsbad is bij uitstek ideaal om jezelf in sneltreinvaart te leren kennen. Kun jij je mindset aanpassen om meer aan te kunnen? Ben jij zowel fysiek als mentaal een sterker man als je deze proef hebt doorstaan? Het antwoord is volmondig ja!

Hoe koud het ook was, het doet iets magisch met je. Met grote ogen, een rode huid en een boel oergeluiden stapten we uit het bad om ons vervolgens op te warmen op de parkeerplaats met de stoot-oefeningen. Dit was meer dan extatisch!

“Ik koos voor het laatste en dat was oprecht een fantastisch moment.”

Geen allure, geen magie

Wellicht hadden we compleet verkeerde verwachtingen van de Wim Hof Method workshop, we hadden namelijk meer allure en ietwat magie verwacht, vooral als je bedenkt dat iedereen hier 149 tot 179 euro voor heeft betaald. De ‘Wow’-factor ontbrak, terwijl Wim zelf, de technieken en het ijsbad wel ‘wow’ zijn. De zaal was simpelweg lelijk, de presentaties waren suf, de ijsbaden waren cheap in elkaar geflanst, de lunch was karig, de aankleding was zeer middelmatig en Wim was helaas nogal onsamenhangend in zijn retoriek. Er is in ons optiek duidelijk ruimte voor verbetering. Deze workshops kunnen zoveel beter!

Foto’s en tekst door: Guuss (guus@mnlk.nl)
Rechtenvrije foto’s zijn verkrijgbaar.

[penci_review]

Lees ook