Home » Guus en Louie in dialoog: ‘Hoe is het om bij de psycholoog te zijn?’

Guus en Louie in dialoog: ‘Hoe is het om bij de psycholoog te zijn?’

door de Redactie van MNLK

Hier op MNLK praten we graag over gevoelige onderwerpen die doorgaans taboe zijn. Mannen met gevoelens, stress, burn-outs en emoties, dat werd voorheen altijd weggelachen door de macho-cultuur. Tegenwoordig kunnen we daar gelukkig over praten. Vandaag gaan redacteuren Guus en Louie in dialoog over de psycholoog!

Guus: “Ik ben gek op zelfontwikkeling en heb in nagenoeg alle uithoeken antwoorden gevonden. Deze antwoorden deel ik graag hier op MNLK. Ondanks dat ik zelf wat heftige periodes achter de rug heb gehad, heb ik nooit overwogen om naar een psycholoog/zielenknijper/schrink te gaan. Het ego liet me niet toe om dat te doen, maar toch ben ik altijd nieuwsgierig geweest hoe dat soort gesprekken verlopen. Tegenwoordig gaat het zowel mentaal als fysiek uitstekend met me, maar ik had best wel eens hulp mogen zoeken tijdens een taaie periode. Wat vraagt zo’n vent eigenlijk? Hoe wordt je aan het denken gezet? Wat zijn de pluspunten? et cetera!

Guus “Louie, jij hebt ervaring met gesprekken met een psycholoog. Wat heeft jou doen te besluiten om in gesprek te gaan met een professional?”

Louie: “Het heeft lang geduurd voordat ik de drempel kon overwinnen om mezelf bloot te geven aan iemand die ik helemaal niet ken en om dan te praten over de kern van mijn zwarte gevoelens. Het duurde dan ook even voordat ik bij eentje uitkwam waar ik me veilig voelde en durfde te praten. Er moest echt een klik zijn met alles. De persoon, de ruimte en de openheid. Ik kwam er zelf niet meer uit en zakte steeds verder weg in mijn eigen verdriet en kwam daardoor in een emotioneel isolement terecht. Dit kon zo niet langer”

Guus: “Goed dat je actie ondernam op dat punt! En toen, wat gebeurde er bij je eerste gesprek? Hoe ging dat proces?

Louie: “Het begin is vrij standaard. Je vult wat formuliertjes die verzekeringstechnisch van belang zijn en doet de doorverwijzing van je huisarts erbij. Mijn eerste stap was open zijn tegen de huisarts. Dat was de grootste stap. Met in mijn achterhoofd dat deze man een eed gezworen heeft ter geheimhouding kon ik al meer vertellen tegen hem dan wie dan ook. Bij de psycholoog krijg je dan ook de vraag waarom je bij hen terecht gekomen bent. De eerste reactie was voor mij de belangrijkste. Het eerste vrouwtje waarbij ik terecht was gekomen droeg me op om mijn schaamte en schuldgevoel symbolisch in een kratje te doen en aan de andere kant van de kamer te zetten. Dan zou er een last van mij afvallen. Schoorvoetend deed ik wat van me gevraagd werd en zag dat de deur naast de plek was waar ik het kratje kon neerzetten. Ben meteen doorgelopen naar buiten. Dit werkte voor mij niet.”

Guus: “Okay gek inderdaad, wat werkte dan wel voor je?”

Louie: “Omdat ik zelf een opleiding had genoten voor psychische hulpverlening wist ik al wat er op me af ging komen. De standaard gesprekstechnieken, houding en wenselijke attitude. Ik geloof dat ik vier psychologen verder was voordat ik inzag dat mijn eigen weerstand ervoor zorgde dat we nergens kwamen en dat ik ieder gesprek stuurde naar een oeverloze wal. Waarom was het zo moeilijk iemand te vinden die daar doorheen kon prikken? Ik ging echt twijfelen aan de zorginstellingen en gaf vooral mezelf niet de schuld. Zij waren niet competent genoeg en daardoor kwam ik niet verder. Daarom is het zo belangrijk dat iemand jou de juiste vragen stelt. Je aanvoelt en jij de ruimte krijgt je verhaal te doen. Op jouw manier en jouw tempo. Ik had er baat bij dat iemand mij juist niet de standaard vragen stelt zoals; “Hoe voel jij je? Waarom denk je dat het zo gekomen is?”

Guus: Duidelijk, wat waren dan wel de juiste vragen?”

Louie: “Moeilijk te zeggen wat de juiste vragen precies waren. Het was voor mij een kwestie van balans. Iemand moest me aanvoelen. Op dagen dat ik niet wilde praten mij de ruimte geven. Zelf ben ik niet zo van de metaforen en wordt direct recalcitrant wanneer iemand dingen tegen me zegt als; ‘Je moet het een plaatsje geven’. Hoe plaats geven? Waar? Dat ik me leeg voel wil niet zeggen dat er ergens een plaats is waar ik mijn worstelingen kan neerzetten! Daarom vind ik het ook lastig om uit te leggen wat ik bedoel met ‘iemand die je de ruimte geeft’ maar bij gebrek aan beter denk ik wel dat dit de lading dekt. Ik had iemand nodig die me bij mijn hand nam om samen het pad te verkennen waar ik op moest. En niet iemand die me dirigeerde mijn denken te veranderen op een manier waar ze zelf geen feeling mee hadden. Het leek vaak zo dat er vanuit een boekje geciteerd was en ze zelf geen weet hadden van wat het nu precies inhield.”

Guus: “Het zijn dus geen standaard vragen die gesteld worden, maar als ik het goed begrijp, moeten psychologen jouw als individu snappen om vooruitgang te maken. Dat klinkt ook ontzettend logisch. Bedankt voor de opheldering. Ik wil als afsluiter je graag vragen; wat zijn de pluspunten van zo’n gesprek en heb je er daadwerkelijk profijt bij gehad? En zou je het aanbevelen aan onze lezers?

Louie: “Mijn grootste en beste aanbeveling is toch wel dat jij je gevoelens echt moet aangeven bij je huisarts. Dat is de eerste en zwaarste stap. Daarna wordt er nog een, gevoelsmatig, bijna onmenselijke inspanning van je gevraagd wanneer het niet klikt met de psycholoog om door te gaan en blijven zoeken naar iemand waarbij jij je wel prettig voelt. Het ergste dat je kan overkomen is dat jij dan eindelijk de stap hebt gezet om vervolgens terecht te komen bij iemand die even begripvol zit te knikken als oma’s waaraan je probeert uit te leggen hoe het internet werkt. Je gelooft het misschien niet maar mijn psychologe is een vrouw. Zij voelt mij super aan en is niet op haar mondje gevallen. Dit was niet van meet af aan zo. Ik denk dat we drie sessies verder waren, maar wist wel gelijk dat ik daar beter zat dan op alle andere plekken. Niemand kan de worsteling met jezelf aangaan. Dit moet jezelf doen. Maar vergeet nooit dat je het niet alleen hoeft te doen en ook niet het wiel zelf opnieuw hoeft uit te vinden!”

Guus: “Bedankt Louie, voor dit openhartige gesprek! Ik hoop dat onze lezers hier wijzer van worden en professionele hulp zullen nemen wanneer het nodig is.”


Vond je dit dialoog interessant? Heb je vragen (aan Louie) over dit onderwerp? Mail ons graag: info@mnlk.nl

Lees ook